In haar boek: Liefste Clara, brieven van achter het IJzeren Gordijn beschrijft Rita Depestel-Martynowski het harde dagelijkse leven onder het communisme in een Polen dat weinigen in de Lage Landen ooit gekend hebben. Tegelijk houdt ze de lezer in de ban met haar autobiografisch geïnspireerde speurtocht.

Van 1978 tot 1981 woonde Rita Depestel-Martynowski in Polen, dat toen nog achter het hermetisch gesloten IJzeren Gordijn lag. In 1978 besloot ze haar baan als lerares aan het ursulinen-instituut op te geven om als docente Nederlands aan de universiteit van Wroclaw (het vroegere Breslau) aan de slag te gaan. De ervaringen die ze er opdeed, hoe ze daar haar geliefde vond, hoe ze mede door hem betrokken raakte bij het verzet tegen de communistische leiders -- het is de periode van de eerste Poolse paus en van het Solidarnosc van Lech Walesa –, hoe ze op vraag van wijlen Gaston Durnez als correspondent voor o.m. De Standaard aan de slag kon: het bood haar op zich al voldoende stof voor een beklijvend relaas over de toestand in het land nu pakweg 45 jaar geleden. 

 

In 2010 vindt zij de brieven van Marcel die hij aan zijn vrouw, Liefste Clara, schreef vanuit het( Franse leger en Stalag VIIIIc. Het zijn de brieven die Marcel stuurde aan zijn vrouw om haar waar mogelijk moed in te spreken als het gaat om het runnen van het landbouwbedrijf, en waarin meestal slechts zijdelings, in de marge als het ware, naar Etienne wordt verwezen. Etienne is de grootvader van de schrijfster.

De schrijfster heeft heel nauwgezet het verleden onderzocht.