‘Julie zwijgt’.
Het thema van grensoverschrijdend gedrag is een hot item in onze samenleving. Geen wonder dat dit actuele gegeven ook interessante films oplevert zoals de Belgische productie ‘Julie Zwijgt’ van de cineast Leonardo van Dijl.
De eerste beelden van dit ingetogen drama starten met de jonge Julie die aan het trainen is op het tennisterrein van haar eigen club. Ver weg van het normale leven van elke tiener staat alles in dienst van haar passie voor tennis. Wanneer onverwacht haar persoonlijke coach ontslagen wordt op basis van geruchten van grensoverschrijdend gedrag, komt Julie geheel tegen haar wil in de schijnwerpers van het onderzoek te staan. Iedereen in de club gaande van het bestuur van de club tot haar vrienden en andere trainers willen dat ze een verklaring aflegt over wat er gebeurd is. Alleen, Julie beslist om te zwijgen.
Het ongewone uitgangspunt van de film is dat een mogelijk slachtoffer of een getuige beslist om te zwijgen en om vervolgens verder te gaan met haar leven in de plaats van in een ratrace te stappen van het mediacircus. Zo goed als mogelijk besluit Julie om verder te trainen voor de volgende kampioenschappen, iets waar de club duidelijk niet mee akkoord gaat en haar op subtiele manieren onder druk tracht te zetten om toch een verklaring af te leggen.
De thematiek van de film ‘Julie zwijgt’ is uitermate gevoelig maar is steeds onderhuids aanwezig. De prominente rol in dit verhaal is toebedeeld aan een jonge tiener die langzaam en volgens haar eigen opvattingen wil uitgroeien tot een volwassen vrouw. Opvallend en een prachtig aspect aan dit artistieke werk van de regisseur is de ingetogen sfeer die steeds over deze film zweeft. Zo is er nooit sprake van een soort van verklarende cinema waarbij elk onderdeel of actie van de personages aan de kijker uitgelegd wordt. Zo is de verdachte nooit te zien, alleen hoor je hem soms in gesprekken met Julie. De regelmatige stiltes of zachte close-up van het hoofdpersonage geven ook iets dromerigs aan ‘Julie zwijgt’ maar er is ook wel degelijk sprake van een spanningsboog want je wilt als kijker natuurlijk weten of Julie uiteindelijk zal praten of niet.
‘Julie zwijgt’ is een film van debutanten want zowel voor de cineast Leonardo van Dijl als voor de tennisspeler Tessa Van den Broeck is dit hun eerste langspeelfilm. Hoewel hun onervarenheid soms merkbaar is in de film blijft het scenario, dat ook geschreven werd door van Dijl, steeds overeind omdat het de toeschouwer blijft boeien met een verhaal dat een schijnbaar weinig spectaculaire uitwerking kent maar zich presenteert als een onderkoelde thriller. In tegenstelling tot vele andere films over het thema van grensoverschrijdend gedrag is er hier gekozen om centraal de ontwikkeling van de gevoelens van Julie te plaatsen en de keuzes die zij maakt. Ze blijft de regie behouden van haar eigen leven. Ook stijlmatig is ‘Julie zwijgt’ geen alledaagse film. De haast documentaire stijl heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat de gebroeders Dardenne de film mee produceren en de kwaliteit van het gedegen camerawerk van Nicolas Karakatsanis speelt ook een belangrijke rol. Natuurlijk is het ook Tessa Van den Broek die - hoewel dit haar eerste grote project is - overeind blijft als actrice. Vooral in de scènes zonder dialogen zie je haar talent om zonder woorden zoveel te zeggen.
Recentelijk werd ook bekend dat ‘Julie zwijgt’ de Belgische inzending is voor de Oscars en dat de film te zien zal zijn op de 51ste editie van het Filmfestival van Gent.
Regie: Leonardo van Dijl
Cast: Tessa van den Broeck, Pierre Gervais, Ruth Becquart en Koen De Bouw
De film komt 16 oktober uit in de bioscoop.
Win een duo-ticket voor de film.
Maak kans op een duo-ticket voor deze film door onderstaand formulier in te vullen. De winnaars worden persoonlijk verwittigd.